|
Szereg jednorodnych części zdania dzieli się przecinkiem, jeśli nie stoją między jego elementami spójniki z grupy „i - lub - ani”. |
Potocznie mówimy „szereg budynków”, gdy myślimy o kilku bądź kilkunastu obiektach. Cechą wspólną tych obiektów jest to, że są budynkami. Do szeregu zaliczmy więc coś, co ma wspólną cechę. Oto przykłady:
Internet, telewizja, radio, prasa to główne źródła informacji o otaczającym nas świecie.
Podarta, brudna, stara kurtka przemakała.
Równo, równo tańczą wszyscy do taktu.
Ani wujek, ani ciotka nie zamierzali pomóc.
Od ojca ani od matki nie chciał pomocy.
|
Nie tworzą szeregu określenia odnoszące się do zespołu (określenie + wyraz określany). |
Musimy sprecyzować, co to znaczy zespół. Jest to połączenie określenia wraz z wyrazem określanym. Może między nimi dochodzić do mniej lub bardziej spoistych związków. Bywają tak silne związki, że wyrazy te razem coś znaczą (np. psia buda, wieczne pióro). Jeśli przed naszym zespołem postawimy jeszcze jedno określenie, to będzie ono odnosić się do całego zespołu i nie wolno wydzielić go przecinkiem (np. drewniana psia buda, stare wieczne pióro).
Jeśli piszący uzna dwa wyrazy (określający i określany) za zespół, to przecinka się nie stawia. Ale wolno jest piszącemu postąpić też inaczej i przecinek postawić. I tak, i tak jest dobrze:
Małe, szybkie auto zainteresowało klientów.
Małe szybkie auto zainteresowało klientów.
Brak przecinka oznacza, że „szybkie auto” było „małe”. Postawiony przecinek mówi nam, że „auto” było zarówno „małe” i „szybkie”.
Jeśli postawimy przecinek, to dwa wyrazy określające są równie ważne. Gdy pominiemy przecinek, kolejne określenie odnosi się do naszego zespołu i jest mniej ważne.