|
Przecinek dzieli zdanie złożone na zdania pojedyncze lub równoważniki zdań. Przecinka nie stosuje się, jeśli stoją między nimi spójniki z grupy „i - lub - ani”. Zdanie wplecione w inne zdanie wydziela się przecinkami z dwóch stron. Tu po przecinku zamykającym może stać spójnik z tej grupy. |
Zdania oddziela się od siebie kropką lub wykrzyknikiem bądź znakiem zapytania. Jednak zdanie może być złożone. Wówczas wydziela się w nim przecinkiem zdania pojedyncze.
Główną częścią zdania jest orzeczenie, czyli czasownik w formie osobowej (np. słuchał, widzi, wypowie się). Ile występuje orzeczeń w zdaniu złożonym, tyle wydziela się zdań pojedynczych.
Bywa tak, iż czasownik w formie osobowej nie występuje, jednak da się go dopowiedzieć. W takiej sytuacji mówimy, iż mamy do czynienia z równoważnikiem zdania.
Zazwyczaj zdania łączą się wyrazami, które wyrażają wzajemny ich stosunek. Te wyrazy to spójniki lub zaimki (np. i, gdy, więc, lub, który), które zwiemy wskaźnikami zespolenia.
Przecinek, który dzieli zdanie złożone na zdania pojedyncze lub równoważniki zdań, stawiamy przed wskaźnikiem zespolenia. Możemy kolejność zdań zmienić lub w ogóle pominąć wskaźnik zespolenia. Oto przykłady:
Zaczął się uczyć, gdy tylko wrócił ze szkoły.
Gdy tylko wrócił ze szkoły, zaczął się uczyć.
Zaczął grać na komputerze, bo odrobił lekcje.
Odrobił lekcje, zaczął grać na komputerze.
Jutro jest dzień wolny, a nie czas na naukę.